II. Hiperrealizm Fotoğraf
III. Hiperrealizm Resminin Özellikleri
IV. Hiperrealizm Resimde Kullanılan Teknikler
V. Hiperrealizm Resimde Kullanılan Malzemeler
VI. Hiperrealizm Resminin Mevzusu
VII. Hiperrealizm Tarzında Çalışan Sanatçılar
VIII. Hiperrealizm Resimleri Galerisi
IX. Hiperrealizm Resminin Yararları
Sık Sorulan Sorular
| Hususiyet | Tarif |
|---|---|
| Fotogerçekçilik | Fotoğraflardan ayırt edilemeyen sahneler yaratmayı amaçlayan bir fotoğraf stili |
| Hiperrealizm | Fotogerçekçi resimlerden daha realist olan resimleri tarif etmek için kullanılan bir terim |
| Tablo | Bir imaj kurmak için pigmentlerin bir yüzeye uygulanmış olduğu görsel bir sanat biçimi |
| 20. çağ | 1901-2000 yılları arası devre |
| Sanat | İnsan yaratıcı becerisinin ve hayal gücünün ifadesini ya da uygulamasını içeren bir insan etkinliği ya da ürünü |
II. Hiperrealizm Fotoğraf
Hiperrealizm, 1960’larda ABD Birleşik Devletleri’nde ortaya çıkan bir fotoğraf stilidir. Fotoğrafik teknikler ve malzemeler kullanılarak elde edilmiş aşırı gerçekçiliğiyle karakterize edilir. Hiperrealist resimler çoğu zaman o denli gerçekçidir ki fotoğraflarla karıştırılabilir.
Hiperrealizmin kökenleri, 1960’ların başlangıcında fotogerçekçi portreler çizmeye başlamış olan Amerikalı sanatçı Chuck Close’un çalışmalarına kadar uzanmaktadır. Close’un emek harcamaları, o dönemde popüler olan Pop Art akımından esinlenmiştir. Pop Art sanatçıları, sanat ile kitle komünikasyon araçları arasındaki ilişkiyi keşfetmekle ilgileniyorlardı ve çalışmalarında esin kaynağı olarak çoğunlukla popüler kültürden imgeler kullanıyorlardı. Close’un fotogerçekçi portreleri, fotoğraflar kadar realist resimler yaratmaya çalmış olduğu için bu eğilime direkt bir yanıttı.
Close’un emek harcamaları birçok başka sanatçı üstünde müessir oldu ve hiperrealizm seçimi ABD Birleşik Devletleri ve Avrupa’da hızla popülerlik kazanmıştır. 1960’ların sonlarında hiperrealizm hayattaki en mühim sanat hareketlerinden bir tanesiydi.
Hiperrealist resimler çoğu zaman gerçekliğin doğası ve toplumda sanatın görevi üstüne bir yorum olarak görülür. Hiperrealist sanatçılar, fotoğraflarla karıştırılabilecek kadar realist resimler yaratarak, gözlerimizin aldatılabileceği gerçeğine dikkat çekmektedir. Ek olarak, ne olursa olsun güzel ya da anlatım edici olmayan resimler yarattıkları için geleneksel sanat tanımına da meydan okumaktadırlar.
Hiperrealizm, birtakım eleştirmenlerin oldukca türevsel bulunduğunu ve sanatla alakalı değerden mahrum bulunduğunu iddia etmiş olduğu tartışmalı bir sanat hareketi olmuştur. Sadece, hiperrealizm bununla birlikte teknik becerisi ve şaşkınlık ve hayret duygusu yaratma kabiliyeti sebebiyle de övülmüştür.
III. Hiperrealizm Resminin Özellikleri
Hiperrealizm fotoğraf, ayrıntılara ve gerçekçiliğe aşırı dikkat edilmesiyle karakterize edilen bir fotoğraf stilidir. Hiperrealist resimler çoğu zaman o denli gerçekçidir ki resim benzer biçimde görünürler. Bu, aşağıdakiler de dahil olmak suretiyle muhtelif tekniklerin kullanılmasıyla elde edilir:
Kararlı fırça darbeleri: Hiperrealist ressamlar, derinlik ve ayrıntılar yanılsaması yaratmak için oldukca emin fırça darbeleri kullanırlar.
Yüksek kaliteli malzemeler: Hiperrealist ressamlar, resimlerini kurmak için yağlı boya ve tuval benzer biçimde yüksek kaliteli malzemeler kullanırlar.
Uzun emek harcama saatleri: Hiperrealist resimlerin tamamlanması için çoğu zaman uzun saatler icap eder. Bunun sebebi, sanatçının mevzunun her ayrıntısını dikkatlice işlemesi gerektiğidir.
Hiperrealizm fotoğraf, sıkıntılı ve talepkar bir sanat biçimidir, sadece bununla birlikte oldukca ödüllendirici de olabilir. Hiperrealist resimler çoğu zaman teknik becerileri ve gerçekçilikleri sebebiyle övülür. Ek olarak kuvvetli ve hareketli sahneler kurmak için de kullanılabilirler.
İşte hiperrealizm resimlerine dair birtakım örnekler:
Chuck Close’un “Otoportre”si (1970): Close’un “Otoportre”si, sanatçının yüzünü büyük ayrıntılarla tasvir eden büyük ölçekli bir yağlıboya tablodur. Fotoğraf o denli gerçekçidir ki bir resim benzer biçimde görünür.
Richard Estes’in “The Clock Store” (1973): Estes’in “The Clock Store” isimli eseri New York City’deki bir sokak sahnesinin resmidir. Fotoğraf o denli gerçekçidir ki sanki bir fotoğrafmış benzer biçimde görünür.
Gerhard Richter’in “Betty” (1988): Richter’in “Betty” isimli eseri genç bir kadının resmidir. Fotoğraf o denli gerçekçidir ki bir resim benzer biçimde görünür.
IV. Hiperrealizm Resimde Kullanılan Teknikler
Hiperrealizm fotoğraf, muhtelif tekniklerin kullanımıyla elde edilmiş çok detaylı ve realist bir fotoğraf stilidir. Bu teknikler şunları ihtiva eder:
- Mevzunun son aşama yakın gözlemlenmesi
- Fotoğrafların ve öteki referans materyallerinin kullanması
- Minik, duyarlı fırça darbelerinin kullanması
- Yağlı boyalar, akrilik boyalar ve komplike teknikler dahil olmak suretiyle muhtelif malzemelerin kullanması
Hiperrealist ressamlar çoğu zaman tek bir fotoğraf üstünde saatler hatta günler harcarlar ve konularının her ayrıntısını dikkatlice işlerler. Netice, resim olmadığını söylemenin zor olabileceği kadar realist bir sanat eseridir.
En meşhur hiperrealist ressamlardan bazıları Chuck Close, Richard Estes ve Gerhard Richter’dir. Eserleri dünyanın dört bir tarafındaki galerilerde ve müzelerde sergilendi ve hiperrealizm fotoğraf stilinin popülerleşmesine destek oldu.
VI. Hiperrealizm Resminin Mevzusu
Hiperrealist resimler çoğu zaman nesnelerin ya da sahnelerin realist, çoğu zaman fotoğrafik olarak emin tasvirlerini tasvir eder. Sadece birtakım hiperrealist ressamlar daha soyut ya da kavramsal mevzuları da araştırır. Mesela, Robert Bechtle’nin resimleri çoğu zaman gecekondu semti yaşamından günlük sahneleri tasvir ederken, Chuck Close’un portreleri çoğu zaman arkadaşların ya da aile üyelerinin portreleridir. Gerhard Richter ve Cindy Sherman benzer biçimde öteki hiperrealist ressamlar, çalışmalarını hüviyet, temsil ve gerçekliğin doğası temalarını keşfetmek için kullanmışlardır.
VI. Hiperrealizm Resminin Mevzusu
Hiperrealist resimler çoğu zaman günlük nesneleri ya da sahneleri büyük bir ayrıntıyla tasvir eder. Hiperrealist resimlerin mevzuları büyük seviyede değişebilir, sadece çoğu zaman natürmortlar, manzaralar, portreler ve kent manzaraları ihtiva eder. Hiperrealist sanatçılar çoğu zaman referans materyali olarak fotoğraflar kullanır, sadece reel dünyaya ilişik gözlemlerine dayanarak kendi kompozisyonlarını da yaratırlar.
En meşhur hiperrealist resimlerden bazıları Chuck Close’un “Self-Portrait” (1968), Richard Estes’in “The Subway” (1970) ve Gerhard Richter’in “18. Ekim 1977” (1988) isimli eserleridir. Bu resimlerin tüm bunlar nefes kesecek ayrıntıları ve gerçekçilikleriyle karakterize edilir ve günlük yaşamlarımızda karşılaştığımız günlük nesneler ve görüntüler hakkındaki benzersiz bir görüş açısı sunarlar.
VII. Hiperrealizm Tarzında Çalışan Sanatçılar
Hiperrealizm tarzında çalışan birçok sanatçı var, bunlardan bazıları:
* Chuck Kapat
* Richard Estes
*Gerhard Richter
* Audrey Flack
* Ron Mueck
* Duane Hanson
*John Andrea
*Suzanne Valadon
* Thomas Kinkade
* Ralph Gidiyor
*Robert Bechtle
Bu sanatçılar hiperrealist resimlerini yaratmak için muhtelif teknikler kullanıyorlar, bunlardan bazıları:
* Yağlı boya
* Akrilik boya
* Suluboya
* Pastel Boyalar
* Kömür
* Kalem
* Mürekkep
* Dijital medya
Resimleri çoğu zaman portreler, manzaralar ve natürmortlar benzer biçimde günlük nesneleri ve sahneleri tasvir eder. Sadece hayvanlar, böcekler ya da hatta yiyecekler benzer biçimde daha sıradışı mevzuları da tasvir edebilirler.
Hiperrealist resimler çoğu zaman gerçekçilikleri ve bilgileri sebebiyle övülür. İnanılmaz derecede realist olabilirler ve çoğu zaman seyircide bir şaşkınlık ve hayret hissi yaratırlar. Sadece birtakım insanoğlu hiperrealist resimlerin oldukca realist bulunduğunu ve duygu ya da anlatım eksikliği bulunduğunu savunurlar.
Netice olarak, hiperrealist resimlerden hoşlanıp hoşlanmamanız şahsi bir zevk meselesidir. Sadece, bu resimlerin eşi olmayan ve büyüleyici bir sanat formu olduğu gerçeğini inkar edemeyiz.
Hiperrealizm Resimleri Galerisi
Aşağıda sanatçıya gore düzenlenmiş hiperrealizm tablolarından oluşan bir galeri bulunmaktadır.
- Chuck Close, “Otoportre”, 1970
- Richard Estes, “Metro”, 1970
- Gerhard Richter, “Soyut Resim”, 1980
- Duane Hanson, “Süpermarket Alışverişçisi”, 1970
- Robert Bechtle, “Benzin İstasyonu”, 1972
IX. Hiperrealizm Resminin Yararları
Hiperrealist fotoğraf yapmanın birçok faydası vardır, bunlardan bazıları şunlardır:
- Öteki sanat biçimlerinin ulaşamadığı bir gerçekçilik duygusu yaratabilir.
- Manzaralardan portrelere, natürmortlara kadar oldukca muhtelif mevzuları tasvir etmek için kullanılabilir.
- İzleyicide kuvvetli bir romantik tesir yaratmak için kullanılabilir.
- İzleyicinin gerçeklik algısını sorgulamak için kullanılabilir.
- Şaşkınlık ve hayret duygusu yaratmak için kullanılabilir.
Hiperrealist fotoğraf, hem sanatçıların bununla beraber izleyicilerin keyif alabileceği, sıkıntılı ve ödüllendirici bir sanat biçimidir.
S: Fotorealizm nelerdir?
A: Fotorealizm, fotoğraflardan ayırt edilemeyen sahneler yaratmayı amaçlayan bir fotoğraf stilidir. Fotorealist resimler çoğu zaman airbrushing, seyretme ve projektör kullanması benzer biçimde muhtelif teknikler kullanılarak oluşturulur.
S: Fotogerçekçiliğin değişik stilleri nedir?
A: Fotogerçekçiliğin birçok değişik stili vardır ve her birinin kendine has özellikleri vardır. En yaygın stillerden bazıları şunlardır:
Süperrealizm: Süperrealist resimler aşırı tafsilat ve gerçekçilik seviyeleriyle karakterize edilir. Süperrealist sanatçılar çoğu zaman referans materyali olarak fotoğraflar kullanırlar ve resimleri çoğu zaman yüksek çözünürlüğünde olan bir kamerayla çekilmiş fotoğraflar benzer biçimde görünür.
Hiperrealizm: Hiperrealist resimler bununla birlikte aşırı tafsilat ve gerçekçilik seviyeleriyle de karakterize edilirler, sadece çoğu zaman süperrealist resimlerden daha resimsel bir niteliğe sahiptirler. Hiperrealist sanatçılar çoğu zaman resimlerini kurmak için airbrushing, camlama ve projektör kullanması benzer biçimde muhtelif teknikler kullanırlar.
Esrarengiz gerçekçilik: Esrarengiz realist resimler, nesnelerin ve figürlerin realist tasvirini fantastik ya da hayali öğelerle birleştirir. Esrarengiz realist resimler çoğu zaman gerçeküstü ya da hayali bir niteliğe haizdir ve çoğu zaman illüzyon, gerçeklik ve bilinçaltı zihin temalarını araştırırlar.
S: Fotorealist sanatçılar hangi teknikleri kullanıyor?
A: Fotorealist sanatçılar resimlerini kurmak için muhtelif teknikler kullanırlar, bunlar içinde şunlar yer alır:
Airbrushing: Airbrushing, bir yüzeye boya yürütmek için minik, havayla çalışan bir püskürtme tabancası kullanan bir tekniktir. Airbrushing çoğu zaman pürüzsüz, eşit boya katmanları kurmak için kullanılır ve degradeler, vurgular ve gölgeler dahil olmak suretiyle muhtelif efektler kurmak için kullanılabilir.
İzleme: İzleme, bir görüntüyü bir yüzeye yansıtmak için projektör kullanan bir tekniktir. Sanatçı hemen sonra görüntüyü bir kalem ya da tükenmez kalemle yüzeye izler. İzleme, fotogerçekçi sahneler de dahil olmak suretiyle muhtelif efektler kurmak için kullanılabilir ve hem iki boyutlu bununla beraber 3d sahneler kurmak için kullanılabilir.
Projektörlerin kullanması: Projektörler, bir görüntüyü bir yüzeye yansıtmak için kullanılabilir ve bu imaj hemen sonra sanatçı tarafınca izlenebilir. Projektörler, fotogerçekçi sahneler de dahil olmak suretiyle muhtelif efektler kurmak için kullanılabilir ve hem iki boyutlu bununla beraber 3d sahneler kurmak için kullanılabilir.
0 Yorum